Na een beroerte: Het is beter om tabletten met appelmoes te slikken dan ze te vermalen.
Een lepel appelmoes (of ander zacht, gepureerd voedsel) kan ervoor zorgen dat vaste toedieningsvormen gemakkelijker door te slikken zijn. / © Getty Images/Hofacker
Tot 75 procent van de patiënten met een beroerte krijgt daarna last van slikproblemen. Deze problemen maken niet alleen het eten, drinken en slikken moeilijk, maar veroorzaken ook andere problemen. Tabletten . Ze kunnen leiden tot ondervoeding, onvoldoende herstel en, bij inslikken, zelfs longontsteking. Het is gebruikelijk om tabletten voor patiënten te verpulveren – zonder eerst hun individuele slikvermogen te beoordelen. "Hoewel internationale richtlijnen gestandaardiseerde screenings aanbevelen voor het opsporen van slikproblemen, ontbreken specifieke instructies over het gebruik van tabletten of capsules", aldus een persbericht van de Karl Landsteiner Private University for Health Sciences in Krems.
Een klinische studie van de Universiteit Kaiserslautern (KL) trekt nu het routinematig verpulveren van vaste medicijnen voor patiënten met een beroerte en slikproblemen in twijfel. "We wilden weten wat er eigenlijk gebeurt als mensen met slikproblemen als gevolg van een beroerte hele of verpulverde tabletten doorslikken", zegt hoofdauteur Michaela Trapl-Grundschober, logopediste en onderzoeker bij de afdeling Neurologie. "Er wordt vaak aangenomen dat verpulverde medicijnen veiliger zijn, maar onze resultaten laten zien dat dit niet per se waar is."
De onderzoekers voerden een systematische studie uit met behulp van flexibele endoscopische slikdiagnostiek bij 60 patiënten met een recente beroerte. Hun gemiddelde leeftijd was 73,4 jaar en 55 procent was man.
De experimentele materialen die in het onderzoek zijn gebruikt. Er werden placebo's gebruikt. / © KL Krems
Patiënten kregen placebomedicijnen van verschillende groottes en vormen, zowel heel als geplet, altijd met een lepel appelmoes, zoals gebruikelijk in de klinische praktijk. De kleinste tablet was rond met een diameter van 8 millimeter. Een tweede langwerpige tablet was 17 bij 8,2 millimeter. Er werd ook een capsule van maat 2 toegediend. Het primaire eindpunt was de incidentie van onregelmatig slikken. Ook werd het gehalte aan geneesmiddelresten in de keelholte gemeten.
"Alle tabletten die in hun geheel werden doorgeslikt, bereikten de maag zonder tekenen van gevaarlijke aspiratie", meldde de universiteit. Slechts in 20 van de 174 onderzoeken werden vaste toedieningsvormen niet doorgeslikt (gekauwd, uitgespuugd of gestopt). Verpulverde tabletten daarentegen resulteerden in aanzienlijk meer residu in de keel, met name achter de tong – een ruimte waar stoffen zich gemakkelijk kunnen ophopen en langdurig onopgemerkt kunnen blijven.
"Zelfs de kleinste geteste tablet presteerde beter qua slikbaarheid en efficiëntie dan de vermalen variant – waardoor het vermalen van dergelijke preparaten overbodig werd. De grootste tablet bleef daarentegen vaker aan de tongbasis hangen, maar werd meestal wel door de patiënten opgemerkt en kon gemakkelijk worden doorgeslikt met nog een lepel appelmoes", aldus de onderzoekers.
pharmazeutische-zeitung
