Dagelijkse aanpassingen: Geen spiergroei ondanks krachttraining en eiwitsuppletie? Experts noemen 5 oorzaken.

Testosteron en DHEA zijn belangrijke aanjagers van spiereiwitsynthese. Als hun beschikbaarheid afneemt, is zelfs goede training niet effectief. De redenen hiervoor zijn divers en variëren van toenemende leeftijd tot slaapgebrek, stress en ondervoeding. Mogelijke tekenen zijn onder andere afnemende trainingsprestaties, een lager libido of een trager herstel.

2. Verhoogde stresshormonen – wanneer cortisol het budget verslindt

Chronische stress stuurt de gemeenschappelijke precursorsubstraten van geslachtshormonen naar cortisol. Dit resulteert in een meer katabole stofwisseling, verstoorde regeneratie en verhoogde spiereiwitafbraak na inspanning. Onregelmatige slaap, aanhoudende sociale spanningen en extreem restrictieve diëten verhogen ook de cortisolspiegel.

3. Insulineresistentie: De voedingsstoffen staan ​​aan de deur, maar kunnen niet naar binnen.

Insuline is de "hoofdsleutel" voor aminozuren en glucose om spiercellen binnen te dringen. Bij insulineresistentie blokkeert dit slot: dit leidt tot een verminderde opname van voedingsstoffen, een zwakkere mTOR-activering en een verstoorde glycogeen- en eiwitsynthese.

Opmerkingen:

• Energiedips na de maaltijd
• Toegenomen honger tijdens het vasten
• Tailleomtrek neemt toe

4. Chronische ontsteking: Het lichaam verkeert in een permanente staat van alarm.

Deze constante staat van alarm legt beslag op hulpbronnen die eigenlijk bedoeld zijn voor herstel en immuunverdediging, in plaats van voor spieropbouw. ​​Triggers kunnen zijn: darmontstekingen, voedselintoleranties, oxidatieve stress en psychische spanning. De aandoening is subtiel merkbaar door frequente infecties, gewrichtspijn en hersenmist.

5. Hormoonverstoorders – de vermomde saboteurs

Weekmakers, PFAS, bepaalde oplosmiddelen en microplastics kunnen hormonale effecten hebben, signalen nabootsen of blokkeren en zo anabole processen dempen. Volgens de Endocrine Society verstoren dergelijke stoffen het hormoonsysteem en kunnen ze onder andere het cholesterol, de schildklier, de lever en de vruchtbaarheid aantasten. PFAS komt het lichaam binnen via water, verpakkingen en textiel.