Prawie połowa osób cierpi na chorobę oczu, a eksperci wyjaśniają, jak sobie z nią radzić

Jeśli kiedykolwiek odwiedziłeś optometrystę i usłyszałeś, że Twoje oczy mają kształt piłki nożnej , możliwe, że jesteś jedną z osób nieświadomie cierpiących na ten „błąd” wzrokowy.

Astygmatyzm to powszechna wada refrakcji oka , polegająca na tym, że jedna lub czasami kilka powierzchni oka nie jest idealnie gładkich lub okrągłych. Astygmatyzm dzieli się na dwie kategorie – regularny i nieregularny.

Okazuje się, że około 40% populacji ma tę właśnie wadę wzroku i może ona wiązać się z kilkoma niepożądanymi objawami .

Zdaniem ekspertów z australijskiego centrum badań nad wzrokiem oraz honorowego pracownika naukowego Uniwersytetu w Melbourne, łagodny astygmatyzm może nie powodować żadnych problemów ze wzrokiem.

Chociaż wraz ze wzrostem poziomu astygmatyzmu, możesz zacząć odczuwać pogorszenie widzenia, zmęczenie oczu i zmęczenie. Istnieje możliwość skorzystania z korekcji astygmatyzmu, aby uzyskać wyraźniejsze widzenie. Korekcja ta pomoże zrekompensować różnice w krzywiźnie rogówki i sprawi, że światło wpadające do oka będzie skupiać się wyraźniej na siatkówce.

Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest zastosowanie soczewek cylindrycznych, które można przepisać jako okulary lub soczewki kontaktowe – lub, jako trwalsze rozwiązanie, laserową korekcję wzroku. Naukowcy wyjaśniają w swoim raporcie : „Można również zastosować ortokorekcję.

Polega ona na noszeniu specjalistycznych, twardych soczewek kontaktowych przez całą noc. Te twarde soczewki kontaktowe tymczasowo zmieniają kształt rogówki, umożliwiając użytkownikowi noszenie okularów w ciągu dnia.

„Aby leczyć astygmatyzm nieregularny, ważne jest również leczenie schorzenia, które go powoduje. Często jednak do wyraźnego widzenia w ciągu dnia potrzebne są twarde soczewki kontaktowe, ponieważ mogą one przylegać do powierzchni oka i kompensować lokalne nierówności w sposób, w jaki nie potrafią tego zrobić okulary ani miękkie soczewki kontaktowe”.

Najczęstszą formą jest astygmatyzm regularny, który zazwyczaj wynika ze zmiany kształtu rogówki, przezroczystej, zewnętrznej warstwy w przedniej części oka. W przeciwieństwie do innych wad, przybiera on bardziej owalny kształt, przypominający piłkę nożną, a nawet jajko. Przyczyna jego powstawania nie jest jeszcze do końca wyjaśniona, ale uważa się, że ma ona podłoże genetyczne.

Rzadszą postacią jest astygmatyzm nieregularny, który występuje, gdy część rogówki nie jest już gładka, zwykle z powodu bliznowacenia lub narośli na rogówce, a nawet jeśli jej kształt przyjął nową, nierówną formę. Schorzenia oczu, takie jak stożek rogówki, w którym rogówka stopniowo słabnie i przekształca się w kształt stożka, często powodują astygmatyzm nieregularny.

Kiedy rogówka nie jest już gładka ani okrągła, światło wpadające do oka rozprasza się na siatkówce, co często powoduje zniekształcenie widzenia. Dochodzi do tego brak wrażliwości na wysokie kontrasty, cienie, a nawet podwójne widzenie oraz zwiększona wrażliwość na jasne światło.

Doskonałą analogią do wyjaśnienia działania naszych oczu jest porównanie ich do wewnętrznego mechanizmu aparatu fotograficznego, który przechwytuje światło przez przednią powierzchnię, czyli rogówkę, i skupia je na „filmie”, który znajduje się z tyłu, czyli siatkówce. Gałka oczna i wszystkie jej warstwy muszą spełniać określone wymogi dotyczące rozmiaru i kształtu, aby uzyskać jak najostrzejszy obraz, a bez tego obraz może być rozmazany lub nieostry, jak w aparacie fotograficznym.

Ta informacja nie jest dla nas nowa; już w 1727 roku sir Izaak Newton jako pierwszy wyjaśnił podstawy fizyki dotyczące tego, jak nierówna powierzchnia wpływa na ogniskowanie światła podczas przechodzenia przez nią. Wkrótce potem Thomas Young, w 1800 roku, potwierdził, że sam cierpi na astygmatyzm i był w stanie dokładnie opisać, jak wpływa on na jego wzrok.