De nood van Dominique B., moeder van een psychotische patiënt: “Zijn leven in een gesloten unit is niets”
Getuigenis: Hoewel geestelijke gezondheid is uitgeroepen tot een belangrijke nationale zaak voor 2025, spreken mensen zich uit. Maar voor sommige patiënten, die ernstig getroffen zijn door een psychiatrische aandoening, blijven het taboe en de sociale onzichtbaarheid bestaan. Dit is Tristans verhaal, verteld door zijn moeder, Dominique B. Op 32-jarige leeftijd, onder dwang opgenomen in de moeilijk te behandelen afdeling van Villejuif, wordt de jongeman van alles beroofd.
Abonnee
Het verhaal van mijn zoon Tristan is er een van een langzame afdaling naar de hel: een reeks crisisperiodes, ziekenhuisopnames, verschillende diagnoses die zich opstapelden, verschillende behandelingen, geprobeerd, vervangen, gecorrigeerd, met een cascade van bijwerkingen. Beetje bij beetje werd Tristan uit de zorg gehaald en belandde hij in een gevangenis.
Hij woont momenteel in Paviljoen 38 van de Unit voor Moeilijke Patiënten (UMD) in Villejuif, vlakbij Parijs. Tegenwoordig is het alsof hij geen mens meer is, een zombie, die alle reden tot leven heeft verloren. Hij is van alles beroofd. En hij wordt dagelijks bekritiseerd om zijn ongepaste gedrag... Het is een beetje alsof je een kreupele ervan beschuldigt niet te rennen. Tristan is ziek, hij zit sinds 2023 opgesloten in een UMD, afgesloten met een dubbel slot...
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenWilt u meer lezen?
Al onze artikelen integraal vanaf €1
Of
Le Nouvel Observateur
