Onderzoek onthult belangrijkste oorzaak van agressieve eierstokkanker

Hoewel eierstokkanker slechts 3% van alle vrouwelijke tumoren vertegenwoordigt, is het de vijfde belangrijkste doodsoorzaak door kanker bij vrouwen. Naar schatting zullen in 2024 bijna 3800 vrouwen in Spanje de diagnose van deze ziekte krijgen. Een nieuwe studie legt nu de genetische basis van een zeldzame en agressieve vorm van eierstokkanker uit en biedt een mogelijke weg naar nieuwe behandelingen.

Dit is een hooggradig sereus carcinoom, de meest voorkomende vorm van eierstokkanker, dat meestal in een vergevorderd stadium wordt ontdekt en resistent wordt tegen de huidige chemotherapie. De onderliggende genetica is complex, met meerdere afwijkingen en genetische instabiliteiten. Een van de betrokken genen is CDK12, een oncogene trigger die ook in verband wordt gebracht met andere vormen van kanker, waaronder borstkanker, prostaatkanker en maagkanker.

In deze nieuwe studie, gepubliceerd in PNAS , hebben onderzoekers van de Universiteit van Michigan (VS) een nieuw muismodel gebruikt dat aantoont dat CDK12 werkt als een tumorsuppressor die hooggradig sereus carcinoom veroorzaakt in de eileider van muizen, het equivalent van de menselijke eileider. Een veelbelovende degradator die CDK12 en een verwant gen, CDK13, aanpakt, kan deze tumoren vernietigen.

"Dit is de eerste demonstratie in een muismodel dat CDK12 een tumoronderdrukkende rol speelt bij dit type kanker. Wanneer CDK12 wordt geïnactiveerd, groeien tumoren veel sneller en sterven muizen eerder, wat aantoont dat dit een agressievere vorm van de ziekte is", aldus Arul M. Chinnaiyan , co-senior auteur van de studie.

Het muizenmodel dat in dit onderzoek werd gebruikt, was cruciaal voor de ontdekking. Het was gebaseerd op een genetisch model dat eerder was ontwikkeld door Kathleen R. Cho , waarbij drie genen waarvan bekend is dat ze de ontwikkeling van hooggradig sereus carcinoom onderdrukken, uit de eileider van de muis werden verwijderd. In dit geval werd CDK12 toegevoegd om een ​​viervoudige geninactivatie te bereiken.

Met deze resultaten konden de onderzoekers waarnemen dat de inactivering van CDK12 niet alleen agressieve tumorgroei bevordert, maar ook een cellulaire immuunreactie op gang brengt.

Bovendien identificeerden de onderzoekers een geassocieerd gen, CDK13, als doelwit voor een CDK12-afbreker of -remmer. In hun werk verminderde deze strategie de tumorgroei, wat suggereert dat combinatietherapie effectief zou kunnen zijn bij deze subgroep van eierstokkankers.

Hoewel er enige verbeteringen zijn aangebracht in de behandeling van hooggradig sereus carcinoom, is de keuze voor andere chemotherapiemiddelen, zodra patiënten resistentie ontwikkelen tegen eerstelijnschemotherapie , grotendeels een kwestie van gissing. Nieuwe behandelingen zijn dringend nodig, aangezien de algehele overleving van vrouwen met dit type kanker nog steeds vrij laag is.

Dit team rapporteerde eerder soortgelijke bevindingen bij prostaatkanker, waaruit bleek dat CDK12 een sleutelfactor is in de agressiviteit van de ziekte.