Orzeczenia o niepełnosprawności zagrożone. Krocząca likwidacja dwóch stopni

Infor.pl przypomina, że do końca 2023 roku świadczenia dla osób niepełnosprawnych były ściśle powiązane ze stopniami niepełnosprawności (lekkim, umiarkowanym i znacznym). Natomiast 1 stycznia 2024 roku zmieniły się niektóre przepisy, ponieważ wówczas zaczęło obowiązywać świadczenie wspierające.

Według portalu wspomniane świadczenie nie jest korzystne dla osób z lekkim i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Przypomnijmy - świadczenie wspierające wynosi od 40 do 220 proc. aktualnej wysokości renty socjalnej. Zależnie od poziomu potrzeby wsparcia będzie to:

• 95-100 pkt. - 220 proc. renty socjalnej;
• 90-94 pkt. - 180 proc. renty;
• 85-89 pkt. - 120 proc. renty;
• 80-84 pkt. - 80 proc. renty;
• 75-79 pkt. - 60 proc. renty;
• 70-74 pkt. - 40 proc. renty.

Od 1 marca 2025 roku renta socjalna wynosi 1878,91 zł, co oznacza, że:

• świadczenie wspierające wynosi maksymalnie 4133,60 zł,
• minimalnie 751,56 zł.

W pierwszej kolejności należy złożyć wniosek do WZON o wydanie decyzji, w której zostanie ustalona liczba punktów określająca poziom potrzeby wsparcia, następnie po wydaniu przez WZON takiej decyzji trzeba złożyć wniosek do ZUS o przyznanie świadczenia wspierającego na podstawie decyzji WZON. Jednakże wysokość świadczenia zależna jest od stopnia niesamodzielności, a nie od orzeczenia o niepełnosprawności.

Dodatek dopełniający bez związku ze stopniem niepełnosprawności

Dodatek dopełniający do renty socjalnej obowiązuje od 1 stycznia 2025 roku. Grupą uprawnioną są osoby:

• całkowicie niezdolne do pracy oraz
• niezdolne do samodzielnej egzystencji.

Osoba całkowicie niezdolna do pracy, która nie ma orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji musi złożyć wniosek o dodatek dopełniający:

• wniosek o dodatek dopełniający do renty socjalnej EDD-SOC (wniosek jest dostępny na stronie ZUS i w każdej placówce Zakładu);
• ZUS może przyznać dodatek dopełniający tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia lekarza, w którym uzna wnioskodawcę za osobę całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji;
• do wniosku należy dołączyć zaświadczenie o stanie zdrowia (na druku OL-9), które wystawi lekarz najwcześniej na miesiąc przed dniem złożenia wniosku.

Co dalej z asystencją osobistą?

Jak wynika z projektu ustawy o asystencji osobistej, ustalanie prawa do asystencji osobistej odbywać się poprzez złożenie wniosku do właściwego wojewódzkiego zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności, na podstawie wystandaryzowanego procesu oceniania potrzeb osoby z niepełnosprawnością w zakresie asystencji osobistej na podstawie:

• formularza samooceny potrzeb w zakresie asystencji osobistej,
• wywiadu w miejscu zamieszkania osoby, obserwacji.

Na tej podstawie Zespół ds. ustalania prawa do asystencji osobistej będzie wypełniał wystandaryzowany formularz ustalania prawa do asystencji osobistej, który umożliwi m.in.:

• zróżnicowanie przyznanej liczby godzin asystencji osobistej w zależności od potrzeb użytkownika,
• zróżnicowanie wysokości stawek dla asystenta osobistego z racji na szczególne potrzeby osoby z niepełnosprawnością, np. komunikacja wspomagająca i alternatywna (AAC), zachowania trudne lub wykluczenie komunikacyjne/transportowe,
• zróżnicowanie wymagań oraz możliwości w zakresie uzyskania szkoleń specjalistycznych przez asystenta osobistego.

Także i w tym przypadku - jak podkreśla Infor.pl - główną rolę odgrywa nie orzeczenie o niepełnosprawności a po raz kolejny ocena stopnia niesamodzielności.

Materiał chroniony prawem autorskim - zasady przedruków określa regulamin.