Wczesne wykrycie raka prostaty zmienia życie

Rak prostaty to choroba, która często rozwija się w ukryciu, często bez poważnych objawów, dopóki nie osiągnie zaawansowanego stadium i nie rozprzestrzeni się na inne narządy. Dlatego też szybka uwaga na ostrzegawcze sygnały może stanowić różnicę między utrzymaniem dobrej jakości życia a stawieniem czoła potencjalnie wyniszczającej chorobie .

American Cancer Society (ACS) wyjaśnia, że ​​ten rodzaj raka powstaje, gdy komórki w gruczole krokowym zaczynają rosnąć niekontrolowanie. Podczas gdy niektóre guzy mogą rozprzestrzeniać się szybko, w większości przypadków ich postęp jest powolny, co pozwala na wczesne wykrycie i możliwość mniej inwazyjnych metod leczenia z minimalnymi efektami ubocznymi.

Chociaż nie zidentyfikowano pojedynczej przyczyny raka prostaty, istnieje kilka czynników ryzyka. Główne z nich to wiek, rasa lub pochodzenie etniczne, geografia, historia rodzinna i pewne zmiany genetyczne. Prawdopodobieństwo otrzymania diagnozy znacznie wzrasta po 50. roku życia, przy czym sześć na 10 przypadków występuje u mężczyzn powyżej 65. roku życia.

Ten typ raka jest częstszy u czarnoskórych mężczyzn i tych z Karaibów o afrykańskim pochodzeniu, podczas gdy jego częstość występowania jest niższa u mężczyzn pochodzenia azjatyckiego, hiszpańskiego lub latynoskiego w porównaniu do białych mężczyzn. ACS zauważa, że ​​ta dysproporcja nadal nie ma ostatecznego wyjaśnienia.

Ryzyko wzrasta również, jeśli u bliskiego krewnego, zwłaszcza brata, zdiagnozowano tę chorobę. Jeśli w tej samej rodzinie występuje kilka przypadków, szczególnie w młodszym wieku, prawdopodobieństwo jest jeszcze wyższe. Ponadto rak prostaty występuje częściej w regionach takich jak Ameryka Północna, Europa i Australia, chociaż przyczyny tego rozmieszczenia geograficznego są również niejasne.

Inne możliwe czynniki ryzyka obejmują dietę, otyłość, palenie, narażenie na działanie substancji chemicznych, zapalenie prostaty, niektóre choroby przenoszone drogą płciową i wazektomię. Nadal jednak nie ma ostatecznego konsensusu naukowego na temat tych czynników.

Do objawów ostrzegawczych należą trudności i ból podczas oddawania moczu, obecność krwi w moczu lub nasieniu, ból pleców, bioder lub miednicy oraz słaby lub przerywany przepływ moczu. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem w celu wykluczenia obecności guza, ponieważ mogą one również wynikać z innych schorzeń.

Chociaż nie ma konkretnych środków zapobiegawczych przeciwko temu typowi raka, ACS zaleca utrzymanie zdrowej masy ciała, regularną aktywność fizyczną i stosowanie diety bogatej w owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste. Sugeruje również ograniczenie spożycia czerwonego mięsa, żywności wysoko przetworzonej i słodkich napojów. Chociaż badania są niejednoznaczne, niektóre ustalenia powiązały wysokie spożycie produktów mlecznych bogatych w wapń ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka prostaty.

Mimo wszystko jest to choroba o wysokim wskaźniku przeżywalności: około 99 procent przypadków wykrytych wcześnie i zlokalizowanych w prostacie jest uleczalnych. Dlatego American Cancer Society podkreśla znaczenie regularnych badań lekarskich, zwłaszcza u mężczyzn po 50. roku życia. W większości przypadków leczenie nie wymaga agresywnych interwencji, takich jak operacja lub radioterapia, co pozwala mężczyznom prowadzić pełne i zdrowe życie po postawieniu diagnozy.

Zwróć uwagę, jeśli odczuwasz ból podczas oddawania moczu

Chociaż większość mężczyzn z rakiem prostaty nie odczuwa objawów we wczesnych stadiach, istnieją pewne znaki ostrzegawcze, które mogą wskazywać na obecność złośliwego guza w tym gruczole. Dlatego też, gdy te objawy zaczną się pojawiać i budzić obawy, należy koniecznie udać się do lekarza.

Amerykańskie Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) zauważają, że objawy różnią się u poszczególnych pacjentów. Jednak najczęstsze to: trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, słaby lub przerywany przepływ, częste oddawanie moczu — szczególnie w nocy — trudności z opróżnianiem pęcherza, ból lub pieczenie podczas oddawania moczu lub wytrysku, krew w moczu lub nasieniu oraz uporczywy dyskomfort w plecach, biodrach lub miednicy.

Z kolei American Cancer Society dodaje dwa dodatkowe objawy, które mogą często występować: zaburzenia erekcji oraz osłabienie lub drętwienie nóg lub stóp. Mogą nawet wystąpić epizody utraty kontroli nad pęcherzem lub jelitami.

Większość tych objawów nie jest koniecznie związana z rakiem prostaty. Na przykład mogą być związane z łagodnym przerostem prostaty, powiększeniem gruczołu, które może również utrudniać oddawanie moczu.

W Meksyku notuje się 25 tysięcy przypadków i siedem tysięcy zgonów rocznie

Każdego roku w Meksyku wykrywa się około 25 000 nowych przypadków raka prostaty i odnotowuje się 7000 zgonów, głównie z powodu późnej diagnozy. Ta choroba jest główną przyczyną śmierci z powodu raka u mężczyzn, powodując 20 zgonów dziennie, zgodnie z danymi Meksykańskiego Instytutu Ubezpieczeń Społecznych (IMSS) i Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Meksyku (UNAM). W Jalisco co roku odnotowuje się prawie 800 zgonów, co daje temu stanowi czwarte miejsce w kraju. Siedem na 10 diagnoz stawianych jest w zaawansowanym stadium, dlatego władze ds. zdrowia nalegają na promowanie wczesnego wykrywania, zwłaszcza u mężczyzn po 50. roku życia.

ZABIEGI

Chirurgia, radioterapia i leki

Klinika Mayo wyjaśnia, że ​​leki stosowane w leczeniu raka prostaty obejmują terapie hormonalne, terapie celowane, chemioterapię i immunoterapię. Istnieją również leki, które dostarczają promieniowanie bezpośrednio do komórek złośliwych.

Inną opcją jest terapia ablacyjna, która polega na zniszczeniu lub usunięciu tkanki dotkniętej rakiem. Zabieg ten można wykonać za pomocą operacji, leków, hormonów, częstotliwości radiowej, zimna lub ciepła lub innych technik określonych przez lekarza prowadzącego.

Operacja jest stosowana w celu usunięcia prostaty, gdy guz wykazuje oznaki ekspansji lub istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się na inne części ciała. Leczenie to wiąże się z ryzykiem krwawienia, zakażenia, bólu i tworzenia się skrzepów krwi. Długoterminowe skutki uboczne mogą obejmować nietrzymanie moczu i zaburzenia erekcji.