Technika polegająca na wytwarzaniu komórek CAR-T bezpośrednio u pacjenta

Zespół amerykańskich naukowców opracował rewolucyjną metodę generowania komórek CAR-T bezpośrednio w organizmie , otwierając nowe możliwości leczenia raka i chorób autoimmunologicznych.

Terapia komórkami CAR-T, która polega na genetycznej modyfikacji komórek układu odpornościowego w celu rozpoznawania i niszczenia komórek nowotworowych, zmieniła leczenie niektórych typów nowotworów. Jednak jej obecne zastosowanie wymaga pobrania komórek od pacjenta, zmodyfikowania ich w wyspecjalizowanych laboratoriach i ponownego wprowadzenia do organizmu, co sprawia, że ​​jej stosowanie jest kosztowne i skomplikowane.

Aby pokonać te bariery, naukowcy z Wydziału Medycznego Perelman na Uniwersytecie Pensylwanii zaprojektowali nowy system, który wykorzystuje ukierunkowane nanocząsteczki lipidowe (tLNP) w celu dostarczania mRNA bezpośrednio do komórek T w organizmie.

W przeciwieństwie do terapii bazujących na DNA, wykorzystanie mRNA zmniejsza ryzyko trwałych modyfikacji genetycznych, ponieważ nie integruje się z genomem komórki.

Jednym z głównych wyzwań tej technologii było zapobiegnięcie szybkiemu usuwaniu nanocząsteczek przez wątrobę.

Aby temu zaradzić, naukowcy opracowali specjalny jonizowalny lipid zwany L829, który pozwala na skierowanie tLNP w stronę limfocytów T za pośrednictwem białka CD5, co pozwala na bardziej precyzyjne dostarczanie i mniejsze wychwytywanie przez wątrobę.

Testy na myszach, szczurach i małpach wykazały, że pojedyncza dawka tLNP może wytworzyć funkcjonalne komórki CAR T w ciągu kilku godzin, a efekt utrzymuje się do dwóch tygodni.

W modelach białaczki wielokrotne stosowanie leku pozwoliło na niemal całkowite wyeliminowanie komórek nowotworowych.

Co więcej, w próbkach pobranych od pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi metoda ta okazała się równie skuteczna, jak w przypadku zdrowych dawców, skutecznie eliminując patologiczne limfocyty B.

Naukowcy pod przewodnictwem Carla H. June’a, ojca terapii CAR-T, przyznają, że przełom ten stanowi zmianę paradygmatu w immunoterapii , eliminując potrzebę specjalistycznych laboratoriów i umożliwiając bardziej dostępne i skalowalne terapie. Chociaż wyniki są wstępne i oparte na modelach przedklinicznych, potencjał kliniczny jest ogromny.