Hij zorgt voor zijn vrouw, die zich hem niet meer kan herinneren.
Het leven van Hanım en Mustafa Öğmen, die verliefd waren en een gelukkig huwelijk hadden, veranderde in 2017 toen de diagnose dementie (verlies van cognitieve vaardigheden zoals geheugen, spraak, probleemoplossend vermogen en andere denkvaardigheden) werd gesteld.
Hanım Öğmen, die in het adobe huis in het dorp waar ze elkaar ontmoetten voor haar man zorgde die in de loop der tijd zijn geheugen, spraak, lopen en mobiliteit verloor, verlaat de zijde van haar levenspartner niet.
Öğmen, die de moeilijkheden die zijn toenemende leeftijd met zich meebrengt niet erg vindt en die handelt uit liefde voor zijn vrouw, laat ook zijn enige dochter af en toe uit Istanbul overkomen om zijn moeder te helpen.
Mevrouw Öğmen vertelde dat ze na hun migratie vanuit Thessaloniki naar de wijk Zile in Develi kwamen, waar ze hun man ontmoetten, trouwden en een gelukkig leven leidden.
Öğmen, die uitlegde dat zijn vrouw hem met liefde toegewijd was, verklaarde dat ze al 58 jaar gelukkig getrouwd waren.
Öğmen vertelde dat bij zijn vrouw in 2017 dementie werd vastgesteld en dat ze sindsdien een moeilijke periode hebben doorgemaakt.
Öğmen, die verklaarde dat haar man, die in de loop van de tijd zijn evenwicht en het vermogen om te praten en te lopen verloor, na een beroerte bedlegerig was geworden, zei: "Hij kan zijn armen of benen niet meer optillen. Hij is bedlegerig geworden."
Öğmen legde uit dat hij moeite had om aan de behoeften van zijn vrouw te voldoen, zoals wassen, omdat hij haar niet kon optillen. Hij vertelde dat hij deze moeilijkheden overwon door zijn liefde voor zijn vrouw.
Öğmen benadrukte dat hij heel veel van zijn vrouw hield en zei: "Vrees voor God, liefde, dat wil zeggen, mijn geweten. Als ik niet liefhad, zou ik het niet kunnen verdragen. Ik heb veel geleden. Ik heb met haar samengewerkt. We hebben ons leven samen voortgezet. Het is een geschenk van God. Ik hield heel veel van mijn vrouw, en zij was erg jaloers op mij. Kijk, ze heeft geen idee wat er aan de hand is."
Hun dochter, Dilek Mutlu, verklaarde dat de vergeetachtigheid van haar vader de laatste jaren was toegenomen. "Hij verrichtte de wassing en vijf minuten later nog een keer. Hij ging naar de moskee en sliep daar. We konden hem niet vinden. Toen hebben we het hele dorp doorzocht. Nu kan hij niet meer praten of bewegen. Het is verschrikkelijk om je vader zo te zien. Je vergeet zijn stem omdat hij niet meer praat. Natuurlijk, hij is onze voorouder, onze vader. We zullen voor hem zorgen en hem verzorgen."
Habertürk
