Deskundige: Bispecifieke antilichamen zijn de toekomst van de behandeling van longkanker

Bispecifieke antilichamen kunnen een revolutie teweegbrengen in de behandeling van longkanker, vooral bij patiënten met specifieke moleculaire aandoeningen, vertelde dr. Maja Lisik-Habib, oncoloog bij het Nicolaus Copernicus Provinciaal Multi-Specialistisch Centrum voor Oncologie en Traumatologie in Łódź, aan PAP.

Deze antilichamen verhogen niet alleen de effectiviteit van de therapie, maar beperken ook de ontwikkeling van therapieresistentie, merkte de specialist op. Ze merkte op dat er de afgelopen twaalf jaar enorme vooruitgang is geboekt in de behandeling van longkanker, met name niet-kleincellige longkanker (NSCLC), die goed is voor ongeveer 85% van alle gevallen van deze kanker.

"Nog maar een jaar of twaalf geleden konden we patiënten alleen chemotherapie aanbieden. De afgelopen tien jaar zijn echter de meeste innovatieve, moleculair gerichte therapieën geregistreerd bij patiënten met niet-kleincellige longkanker", benadrukte dr. Lisik-Habib.

Deze ontwikkeling is mogelijk dankzij een beter begrip van de genetische afwijkingen die ten grondslag liggen aan de ontwikkeling en progressie van kanker. Tegenwoordig wordt niet-kleincellig carcinoom niet langer beschouwd als één ziekte, maar als een groep subtypes met verschillende mutaties en genetische afwijkingen. Dit heeft een verschuiving mogelijk gemaakt van uniforme behandelregimes naar gepersonaliseerde therapieën.

De eerste moleculaire afwijking die bij longkanker werd vastgesteld, waren mutaties in het EGFR-gen. Deze komen voor bij ongeveer 10-14% van de patiënten met longadenocarcinoom, een subtype van NSCLC.

In de loop der tijd zijn er nog meer veranderingen ontdekt, waaronder herschikkingen van de ALK- en ROS1-genen, mutaties in de KRAS-, HER2- en BRAF-genen, en NTRK-genfusies. Sommige van deze afwijkingen zijn kenmerkend voor jongere patiënten die nooit gerookt hebben.

"Tegenwoordig hebben we gerichte therapieën goedgekeurd voor de meeste van deze moleculaire afwijkingen, vaak zelfs meerdere verschillende behandelingsopties. Er zijn ook checkpointremmers (immunotherapie) ontwikkeld, die het immuunsysteem ondersteunen in de strijd tegen kankercellen", aldus Dr. Lisik-Habib. Deze innovaties hebben de overleving van patiënten aanzienlijk verlengd, inclusief patiënten met een vergevorderde en gemetastaseerde ziekte.

"Tot voor kort werd de mediane overleving van patiënten met vergevorderde longkanker gemeten in maanden. Momenteel overleeft bijvoorbeeld een derde van de patiënten met EGFR-mutaties die behandeld worden met tyrosinekinaseremmers zoals osimertinib, vijf jaar of langer", aldus de specialist.

Door de effectiviteit van gerichte therapieën wordt longkanker bij sommige patiënten een chronische ziekte.

Onlangs is er opnieuw een doorbraak geweest in de behandeling van patiënten met EGFR-mutaties. Er is een nieuw medicijn verschenen: het bispecifieke antilichaam amivantamab, dat zich tegelijkertijd richt op twee receptoren: EGFR en MET.

Het werkingsmechanisme ervan is enerzijds het blokkeren van de proliferatie van kankercellen en anderzijds het activeren van het immuunsysteem om deze cellen te vernietigen.

Klinische studies hebben aangetoond dat bij patiënten met de meest voorkomende EGFR-mutaties (exonen 19 en 21) het gebruik van amivantamab in combinatie met lazertinib als eerstelijnsbehandeling de overleving significant verbetert in vergelijking met standaard osimertinib-monotherapie. Dit kan een geschatte verbetering van de mediane overleving met ongeveer één jaar betekenen, terwijl het risico op overlijden met ongeveer 25% afneemt, aldus dr. Lisik-Habib.

"Het toevoegen van een bispecifiek antilichaam aan de behandeling verandert de standaardbehandeling voor deze groep patiënten. Amivantamab in combinatie met lazertinib wordt momenteel door de European Society of Clinical Oncology (ESMO) aanbevolen als eerstelijnsbehandeling voor patiënten met specifieke EGFR-mutaties", aldus de specialist.

Zij benadrukte dat het van cruciaal belang is om aan het begin van de behandeling de meest effectieve therapie te gebruiken, omdat veel patiënten niet in aanmerking komen voor vervolgbehandelingen, onder andere vanwege de verslechtering van hun algemene toestand.

Een ander voordeel van de combinatie van amivantamab en lazertinib is dat chemotherapie niet nodig is. Hierdoor kan chemotherapie worden bewaard voor latere fasen van de behandeling.

Omdat amivantamab bovendien twee moleculaire routes blokkeert, vermindert het gebruik ervan het risico op behandelingsresistentie en ziekteprogressie. Het medicijn is ook effectief als tweedelijnsbehandeling voor patiënten die resistentie tegen osimertinib hebben ontwikkeld.

In combinatie met chemotherapie is amivantamab ook de enige effectieve optie voor patiënten met een zeldzame mutatie – een insertie in exon 20 van het EGFR-gen – waarvoor traditionele EGFR-remmers niet effectief zijn. Bij deze groep verlengt amivantamab de progressievrije overleving en verlaagt het het risico op overlijden. Momenteel wordt amivantamab in Polen nog niet vergoed.

"Voor ons als artsen is het van groot belang om individueel de meest effectieve therapie voor elke patiënt te kunnen selecteren. Het therapeutische effect van bispecifieke antilichamen is niet haalbaar met klassieke monoklonale antilichamen. Daarom worden ze beschouwd als de toekomst van de oncologische behandeling", concludeerde Dr. Lisik-Habib (PAP).

jjj/ bar/ js/

De PAP Foundation staat het gratis overnemen van artikelen van de website van Nauka w Polsce toe, mits u ons maandelijks per e-mail op de hoogte stelt van uw gebruik van de website en de bron van het artikel vermeldt. Vermeld op portals en websites het gelinkte adres: Bron: naukawpolsce.pl, en in tijdschriften de annotatie: Bron: Nauka w Polsce website - naukawpolsce.pl. Deze toestemming geldt niet voor informatie in de categorie "Wereld" of voor foto's of videomateriaal.