Mag mijn kind pittig eten? Expert legt uit waar je zeker op moet letten

In principe, en dus ook bij gezonde kinderen die al vast voedsel eten, is het zeer onwaarschijnlijk dat pittig eten in ‘fysiologische doseringen’, d.w.z. normale hoeveelheden, directe lichamelijke schade veroorzaakt.

Capsaïcine bijvoorbeeld, het hoofdbestanddeel dat chilipepers heet maakt, beïnvloedt voornamelijk de warmtereceptoren in de mond. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat matige hoeveelheden pittig eten – zelfs niet bij deze leeftijdsgroep – blijvende schade aan de mond, het spijsverteringskanaal of elders veroorzaken.

Het hangt echter allemaal af van de dosering: pittig eten kan tijdelijk ongemak, een branderig gevoel in de mond, maagpijn of zelfs braken veroorzaken. Hoewel de individuele tolerantie sterk verschilt, moet u uw kinderen hier niet aan blootstellen, want de "chilipijn" kan erg pijnlijk zijn.

Als verantwoordelijke ouders moeten we daarom heel voorzichtig zijn. Ook al zal het waarschijnlijk geen blijvende schade aanrichten, we willen ons kind geen onnodig ongemak bezorgen. We moeten er daarom voor zorgen dat het eten aangenaam is voor ons kind en niet te pittig. Zeer pittig eten is daarom taboe voor een klein kind – tenminste in West-Europa. Aziaten zien en beleven de dingen waarschijnlijk wat anders.

Uwe Knop, geboren in 1972, is een gediplomeerd voedingsdeskundige, auteur en spreker voor lezingen bij beroepsverenigingen, bedrijven en medische opleidingen.

Vanuit wetenschappelijk perspectief is het puur rationele antwoord dit: er zijn geen duidelijke normen of richtlijnen voor "kindvriendelijke kennismaking van kinderen met pittig eten". Sommige gegevens suggereren dat vroege blootstelling aan een breed scala aan smaken, waaronder milde pittigheid, de acceptatie ervan later in het leven waarschijnlijk zou kunnen vergroten. Wie voor deze aanpak kiest, zou dit zeker langzaam en in zeer kleine hoeveelheden moeten doen om negatieve reacties van het kind te voorkomen – zie het vorige antwoord voor meer informatie.

Wachten tot het kind het zelf wil proberen, is ook een mogelijke aanpak, gebaseerd op zijn of haar natuurlijke nieuwsgierigheid. Verantwoorde ouders zouden het kind echter niet actief moeten aanmoedigen om pittig eten te proberen. Als ze interesse tonen, geef ze dan een klein stukje van iets heel licht pittigs en observeer vervolgens hun reactie. Vooral bij jonge kinderen moet eten altijd een positieve, plezierige en bevredigende ervaring zijn – het stillen van honger moet iets zijn waar het kind plezier in heeft. Een brandend gevoel door pittig eten heeft precies het tegenovergestelde effect: het kind wordt bang om te eten. En dat mag niet gebeuren. Als ze zelf iets pittigs willen proberen, moeten ouders het in zeer kleine hoeveelheden aanbieden en ervoor zorgen dat er wat melk beschikbaar is (alleen vetoplosbare dranken "blussen" capsaïcine!) om het gevoel te verzachten als het te pittig is.

Persoonlijk, als "grote fan van pittig eten", zorg ik ervoor dat onze dochter nooit van mijn pittige maaltijden proeft, want dat zou enorm pijnlijk zijn. Chili in mijn eten komt vanzelf wel!

In principe worden noch de smaak, noch de geur van een voedingsmiddel dat de moeder consumeert, rechtstreeks overgedragen op de moedermelk. Onderzoekers hebben aangetoond dat geur- of smaakactieve stoffen uit knoflook of koffie wel in zeer kleine hoeveelheden in de moedermelk terechtkomen, soms als geuractieve metabolieten.

De mate waarin pittige stoffen uit chili, gember of peper in moedermelk voorkomen, is echter nog minder onderzocht dan aroma's en smaken. De gegevens hierover zijn daarom zeer beperkt. Er is geen duidelijk wetenschappelijk bewijs dat de inname van capsaïcine via moedermelk direct leidt tot een verhoogde trek in pittig eten op latere leeftijd. Capsaïcine kan in kleine hoeveelheden in de moedermelk terechtkomen en sommige studies suggereren dat dit de smaak van moedermelk zou kunnen veranderen. Het is echter onduidelijk of dit langetermijneffecten heeft op de smaakvoorkeuren van het kind. Over het algemeen is een onderzoek dat hier sluitend bewijs voor levert methodologisch onmogelijk.

In dit verband is een onderzoek van de Technische Universiteit München interessant: het onderzoeksteam onderzocht of, en zo ja welke, de pittige stoffen chili, gember of peper uit de voeding in de moedermelk terechtkomen. Volgens de wetenschappers kwamen de pittige stoffen uit gember of chili en ook de secundaire plantenstof curcumine, die ook in grote hoeveelheden in kerrie voorkomt, bij dit experiment niet in de moedermelk terecht.

De scherpe stof in peper, piperine, was echter in zeer kleine hoeveelheden aantoonbaar. De waargenomen maximale concentraties lagen ongeveer 70 tot 350 keer onder de smaakwaarnemingsdrempel van een volwassene. Volgens de onderzoekers lijkt het daarom vrij onwaarschijnlijk dat baby's deze "pittigheid" bewust waarnemen. Niettemin is het denkbaar dat regelmatig "gepeperde moedermelk" zou kunnen bijdragen aan het verhogen van de latere tolerantiedrempel voor dergelijke stoffen. Alles blijft dus vaag – zoals altijd in voedingsonderzoek.

Volwassenen zouden dit zeker moeten proberen – ik raad het zeker aan als je chili en andere voedingsmiddelen goed verdraagt. Pittige gerechten zoals knoflook, chili en gember zijn niet alleen smaakvol, ze kunnen ook gezondheidsvoordelen bieden. Dit artikel onderzoekt de mogelijke positieve effecten van deze planten op het cardiovasculaire systeem, de spijsvertering en het immuunsysteem.

Dit artikel is afkomstig van de EXPERTS Circle – een netwerk van geselecteerde experts met diepgaande kennis en jarenlange ervaring. De inhoud is gebaseerd op individuele beoordelingen en is afgestemd op de huidige stand van de wetenschap en praktijk.