Aşırı antrenman: Çok fazla antrenman yaptığımızda ne olacağını anlayın

Aşırı fiziksel egzersiz, özellikle yeterli dinlenme olmadan yapıldığında insan vücudunda çeşitli hasarlara yol açabiliyor. Daha ciddi vakalarda bu durum, performans ve iştah kaybı, kronik yorgunluk, kas ağrıları, artan yaralanmalar, bağışıklık sistemi ve metabolizmada değişikliklerle karakterize edilen aşırı antrenman sendromuna dönüşebilir.

Molecular Metabolism dergisinde yayımlanan bir araştırma, sendromun nedeninin bir proteinin aşırı ekspresyonu olduğunu gösteriyor.

Limeira'daki Campinas Devlet Üniversitesi Uygulamalı Bilimler Fakültesi'nden (FCA-Unicamp) araştırmacıların önderlik ettiği bir grup, aşırı antrenmana tabi tutulan farelerde performans kaybı, yorgunluk ve hatta davranışsal semptomlar (örneğin stres altında hareketsizlik ve daha fazla kendini temizleme davranışları) görüldüğünü, aynı zamanda iskelet kasında PARP1 proteininin aşırı ifade edildiğini gösterdi.

“Protein, organizmada bir miktar stres olduğunda aktive olur, hücre ölümünü önler ve obezite ve kas distrofisi koşullarında iskelet kasında arttığı iyi tanımlanmıştır. Aşırı egzersizden kaynaklanan kas hasarıyla ilişkili olduğunu doğruladık,” diye açıklıyor bu çalışmayı FCA-Unicamp'teki doktora çalışmasının bir parçası olarak FAPESP'ten aldığı bursla yürüten Barbara Crisol.

Çalışma, FCA-Unicamp profesörü Eduardo Ropelle tarafından koordine edilen bir projenin parçası.

Aşırı antrenman sendromunun, haftalarca hatta aylarca antrenmanlara kısmi veya tam ara vermek dışında özel bir tedavisi yoktur. Özellikle profesyonel sporcuların kariyerleri için oldukça zararlı olabilen bu hastalık, sporcu olmayan kişileri de etkiliyor.

Çalışmada araştırmacılar, PARP1 aktivitesini inhibe eden bir ilaçla tedavi edilen farelerin aşırı fiziksel egzersiz protokolü uyguladıktan sonra performanslarında düşüş veya aşırı antrenmanın diğer semptomlarını yaşamadıklarını gözlemlediler.

Çalışmada kullanılan olaparib isimli ilaç, meme ve yumurtalık tümörlerinde PARP1 aktivitesini engelleyerek kanser hücrelerinin ölümünü kolaylaştırıyor. Hayvanlarda ilaç, kaslardaki proteinin hiperaktivasyonunu önleyerek aşırı antrenmanın önüne geçti.

“İlk kez, aşırı antrenmanı önleyebilen bir farmakolojik ajan geliştirildi. Bu, çalışmadaki en büyük ilerlemelerden biriydi. Ancak, bunun bu amaçla kullanılabilecek bir ilaç olmadığını, bağışıklık sistemini baskılamak da dahil olmak üzere çeşitli yan etkilere sahip olduğunu açıkça belirtmek önemlidir,” diye uyarıyor Ropelle.

Araştırmacılar, kaslarda PARP1 üretimini azaltabilecek ve dolayısıyla aşırı antrenmanı önleyebilecek veya tedavi edebilecek doğal bir bileşik arıyorlar.

İnsanlar

Limeira'da aşırı antrenmanın deneysel bir modelinin gerçekleştirildiği farelerle yapılan analizlerin yanı sıra, çalışmanın bir diğer kısmı Stokholm'deki İsveç Spor ve Sağlık Bilimleri Okulu'nda insanlar üzerinde gerçekleştirildi. Araştırmacılar, sağlıklı gönüllülerden oluşan bir grubu üç haftalık yüksek yoğunluklu aralıklı antrenman (HIIT) rutinine tabi tuttular.

Araştırmacılar haftalar boyunca antrenman seanslarının sayısını artırırken, seanslar arasındaki toparlanma süresini kısalttılar. Amaç, aşırı antrenman durumunu taklit etmekti. Daha sonra gönüllülerden alınan kas biyopsileri analiz edildi.

"İnsanlarda aşırı antrenman hakkında veri elde etmek kolay değil, özellikle de bu durumu insanlarda tetiklemek etik olmayacağı için. Bu nedenle, bu protokol aşırı antrenman yapmış insanların kaslarında meydana gelebilecek olana benziyor," diyor şu anda Fransa'daki Centre de Recherche en Myologie'de kas rahatsızlıklarını incelemeye adanmış doktora sonrası bursu yapan Crisol.

Analizler, egzersiz protokolünün üçüncü haftanın sonunda glikoz toleransını, mitokondriyal fonksiyonu (hücrede enerji üretimiyle ilgili) ve fiziksel performansı azalttığını gösterdi.

Bu sonuçlar ilk olarak Avrupa grubu tarafından Cell Metabolism dergisinde yayımlandı .

Crisol, İsveçli kurumda staj yaptığı sırada FAPESP desteğiyle gerçekleştirdiği veri analizinde, sağlıklı bireylerde aşırı egzersizin, hücrelerdeki PARP1 aktivitesinden kaynaklanan bir olgu olan kaslarda parilasyonu artırdığını gözlemledi.

Bulgular, protein ile kas durumu arasındaki ilişki hakkında yapılan bir dizi keşifle tutarlıdır. Örneğin, çoğunlukla çocukları etkileyen genetik bir hastalık olan Duchenne kas distrofisi olan kişilerin kaslarında yüksek seviyelerde PARP1 bulunmuştur.

Proteinin obezite ve kaşeksi ile de bağlantısı var. Kaşeksi, kanser tedavisi gören hastalarda kas kaybına neden olan bir sendrom. PARP1'in sepsis vakalarında da yüksek düzeylerde olduğu görüldü. Bu nedenle, yan etki yaratmadan proteini inhibe edebilen bileşiklerin araştırılması, farklı durumların tedavisinde faydalı olabilir.

" Aşırı antrenmanın kendisi kişiyi psikolojik olarak da dahil olmak üzere önemli ölçüde zayıflatır. Farelerde, proteinin ifadesinin veya ifadesinin olmamasının bu konuda fark yarattığını gördük. Etkileri bir bileşikle önlemek veya azaltmak çok faydalı olacaktır," diye sonlandırıyor Ropelle.

Çalışma ayrıca FAPESP tarafından üç başka proje (13/07607-8, 21/08354-2 ve 22/08930-6) aracılığıyla da desteklendi.

Aşırı egzersizin poli (ADP-riboz) Polimeraz-1 aktivasyonunu ve kas disfonksiyonu ile performans düşüklüğüne yol açan global protein PARilasyonunu ortaya çıkardığı başlıklı makale şu adresten okunabilir: www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2212877825000420 .

Fiziksel aktivite yapmanın iştahı kontrol etmeye yardımcı olduğu bulundu