Według badań, przemoc słowna w dzieciństwie ma podobny wpływ na późniejsze zdrowie psychiczne jak przemoc fizyczna.

Skutki przemocy słownej w dzieciństwie mogą nie być widoczne od razu, ale mają podobny wpływ na zdrowie psychiczne jak przemoc fizyczna w późniejszym życiu.

W badaniu międzypokoleniowym opublikowanym w czasopiśmie BMJ przeanalizowano dane z siedmiu badań przeprowadzonych na grupie ponad 20 000 osób w Wielkiej Brytanii, w tym kohort urodzeniowych sięgających 1950 roku.

Chociaż w tym długim okresie przemoc fizyczna wobec dzieci zmniejszyła się o połowę, wzrosła liczba przypadków przemocy słownej. Częstość występowania przemocy słownej spadła o połowę, z około 20% wśród osób urodzonych między 1950 a 1979 rokiem do 10% w 2000 roku i później.

Jednakże, według badań koordynowanych przez Uniwersytet Johna Mooresa w Liverpoolu (Wielka Brytania), rozpowszechnienie przemocy słownej wzrosło z 12% przed 1950 r. do około 20% po roku 2000.

Szacuje się, że na całym świecie jedno na sześcioro dzieci doświadcza przemocy fizycznej ze strony członków rodziny i opiekunów , a przemoc słowna, będąca źródłem toksycznego stresu, który może mieć wpływ na neurobiologiczny rozwój dziecka , dotyka jedno na troje.

Zdaniem badaczy, mimo powszechnego występowania przemocy wobec dzieci, strategie i inicjatywy mające na celu jej zapobieganie skupiają się na przemocy fizycznej, często ignorując potencjalne skutki przemocy słownej.

Analiza danych wykazała, że doświadczenie przemocy fizycznej lub słownej w dzieciństwie wiązało się niezależnie z podobnie istotnym wzrostem (odpowiednio 52% i 64%) prawdopodobieństwa wystąpienia złego samopoczucia psychicznego w wieku dorosłym.

Jak zauważa BMJ, prawdopodobieństwo to wzrasta ponad dwukrotnie, jeśli dana osoba doświadczyła obu typów nadużyć , w porównaniu do sytuacji, gdy nie była narażona na żaden z nich.

Nawet jeśli w dzieciństwie doświadczyły przemocy fizycznej, to osoby, które doświadczyły również przemocy słownej, były dodatkowo narażone na ryzyko – odsetek osób z problemami psychicznymi wzrósł z 16% bez przemocy do 22,5% (tylko fizyczna), 24% (tylko słowna) i 29% (fizyczna i słowna).

Osoby urodzone w roku 2000 i później częściej zgłaszały wszystkie poszczególne elementy zaburzeń psychicznych, a także uogólnione zaburzenia psychiczne.

Mężczyźni częściej zgłaszali, że rzadko lub nigdy nie czuli się optymistycznie, pomocni lub blisko z innymi ludźmi , podczas gdy kobiety częściej zgłaszały, że rzadko lub nigdy nie czuły się zrelaksowane.

Autorzy zauważyli, że było to badanie obserwacyjne, które nie pozwala na ustalenie związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto, opierało się ono na retrospektywnych wspomnieniach oraz doniesieniach o przemocy słownej i fizycznej, więc mogły zostać wprowadzone nieścisłości.

Nie udało im się również zmierzyć stopnia powagi żadnego z typów nadużyć, wieku, w którym do nich doszło, ani czasu trwania nadużyć , a czynniki te, ich zdaniem, mogą mieć duży wpływ.

Zespół zauważył jednak, że przemoc słowna może nie ujawnić się na tyle od razu, aby zwrócić uwagę osób postronnych, lekarzy lub innych osób udzielających wsparcia, ale niektóre jej skutki mogą być równie szkodliwe lub długotrwałe.