Naukowcy ostrzegają przed rozprzestrzenianiem się genu, który zmienia bakterie w superbakterie odporne na antybiotyki.

Według międzynarodowego zespołu naukowców pod kierownictwem Uniwersytetu Complutense w Madrycie gen o nazwie npmA2, który jest w stanie zapewnić niebezpiecznym bakteriom całkowitą oporność na antybiotyki, co okazuje się niezbędne, gdy nie ma alternatywy, rozprzestrzenia się na całym świecie.

„npmA2 jest jak duch: prawie nikt nie wiedział o jego istnieniu, a jednak, bez większego rozgłosu, zaczął pojawiać się w różnych częściach świata i u bakterii, które i tak są trudne do kontrolowania” – wyjaśnił dr Bruno González-Zorn, profesor na Wydziale Zdrowia Zwierząt Uniwersytetu Complutense w Madrycie i kierownik badania.

Według wyników opublikowanych w środę w czasopiśmie Nature Communications, ten praktycznie nieznany gen rozprzestrzenia się w szpitalach i gospodarstwach rolnych, generując niemożliwe do wyleczenia „superbakterie”. Naukowcy wykryli go w szczepach pochodzących z sześciu krajów oraz w próbkach ludzkich, zwierzęcych i środowiskowych, co potwierdza jego globalne rozprzestrzenianie się.

W ramach badania eksperci przeanalizowali blisko dwa miliony próbek bakterii, potwierdzając, że gen ten działa jak „paszport genetyczny”, który przemieszcza się w ruchomym fragmencie niczym koń trojański i osadza się w różnych bakteriach, które już stanowią zagrożenie.

Na przykład, specjaliści wykryli ten gen u bakterii Clostridioides difficile, która powoduje poważne infekcje jelitowe, oraz u Enterococcus faecium, która powoduje zakażenia szpitalne, a w Hiszpanii śmiertelność z tego powodu wynosi 30%. „Gen npmA2 sprawia, że te infekcje są praktycznie nieuleczalne” – stwierdził dr Carlos Serna, współautor badania.

Autorzy podkreślili, że badania nad nowymi strategiami zwalczania infekcji i monitorowania stosowania antybiotyków są teraz pilniejsze niż kiedykolwiek. „Jeśli nie podejmiemy działań teraz, zmierzamy w kierunku ery, w której zwykła infekcja znów będzie śmiertelna” – ostrzegł González-Zorn.

W badaniu, obok Uniwersytetu Complutense w Madrycie, wzięli udział naukowcy z Instytutu Welcome Sanger w Cambridge (Wielka Brytania), Instytutu Pasteura w Paryżu (Francja) oraz ośrodków badawczych w Holandii i Australii.