Roosmarijn heeft PCOS: ‘Vanwege mijn kinderwens ging ik meteen het ziekenhuistraject in’

Woensdag was het Wereld Menstruatiedag, maar maandelijks menstrueren is niet voor elke vrouw vanzelfsprekend. Roosmarijn Bijnagte (32) heeft PCOS en daardoor ook een onregelmatige cyclus. „Stond ik hormonen te spuiten op de wc van het restaurant”, vertelt ze aan Metro.

„Bij PCOS produceren de eierstokken te veel mannelijk hormoon en ben je gevoeliger voor acne en overbeharing. Daarnaast heb je minder vaak een eisprong, waardoor de menstruatie (langer) wegblijft”, aldus huisarts Jojanneke Kant, beter bekend als De Vragendokter op Instagram.

Roosmarijns onregelmatige cyclus begint in de puberteit. „Soms was ik na twee weken alweer ongesteld, maar meestal zaten er drie of vier maanden tussen. Ik was nog maar 13 jaar, en wist niet wat ‘normaal’ was. Bovendien heb ik drie zusjes en waren we met veel vrouwen thuis: ik denk niet dat mijn ouders daardoor bewust bijhielden wie er wel of niet ongesteld werden.”

Op haar 15e gaat Roosmarijn aan de pil. „Ik had een vast vriendje, veel pukkeltjes en mijn bloedingen waren lang en heftig. De huisarts adviseerde mij de pil, waardoor ik minder last zou krijgen. Al denk ik met de kennis van nu niet dat de pil altijd dé oplossing is. In die tijd werden vrouwelijke problemen niet heel serieus genomen.”

Als ze twintig is, gaat Roosmarijn over op een spiraal. „Gaat-ie eruit, dan kun je meteen vruchtbaar zijn, in tegenstelling tot de pil. Ik merkte weinig verschil, op mijn emoties na. Die voelde ik zonder pil intenser. Ik merkte dat ik weer écht blij kon zijn.”

Met haar huidige partner krijgt Roosmarijn op haar 27ste een kinderwens, en besluit ze haar spiraal te laten verwijderen. „Dan word je snel met je neus op de feiten gedrukt. Ik had geen cyclus. Mijn tweelingzus heeft PCOS, dat was in haar tienertijd gediagnosticeerd. Daardoor wist ik al snel dat ik dat ook weleens zou kunnen hebben.”

De huisarts stuurt haar op basis van deze informatie door naar het ziekenhuis, waar PCOS inderdaad wordt vastgesteld. „Eerst dacht ik: oh wat fijn, dan word ik dus met een reden niet ongesteld. Het ligt niet aan mij, ik heb gewoon iets. Maar aan de andere kant gingen we vanwege mijn kinderwens ook meteen het ziekenhuistraject in. Het doel werd zwanger raken. Achteraf gezien had ik eerst wat meer kennis over PCOS willen ontvangen. Het is zoveel meer dan alleen een uitblijvende menstruatie of onregelmatige cyclus. Ik denk dat ik het hele ziekenhuistraject heb onderschat, en zelf eerst wat levensstijlaanpassingen had willen doen.”

Roosmarijn begint een aantal rondes met het slikken van pillen, zonder succes. „Ik dacht: waarom doen we dit? Moeten we er maar mee stoppen? Maar toen mocht ik hormonen spuiten, en dat pakte mijn lichaam meteen goed op. Ik werd zwanger, al eindigde deze zwangerschap in een miskraam. Dat was verdrietig, maar tegelijkertijd dachten we: we zijn op de goede weg. Het kan dus wél.”

Tijdens het spuiten van hormonen moet Roosmarijn om de drie à vier dagen naar het ziekenhuis om de groei van haar eicel te controleren. Heeft de eicel een bepaalde afmeting, dan mag ze opnieuw spuiten, ditmaal voor het opwekken van de eisprong. „En dan moét je het gezellig maken met elkaar.”

Het speelt zich allemaal af in coronatijd, waardoor Roosmarijn veel ziekenhuisbezoeken in haar eentje moet doen. „Gelukkig praten mijn partner en ik goed met elkaar, maar dat traject voelde weleens eenzaam. Het slikken van pillen, daarna het spuiten: langzaamaan werd het onderdeel van mijn dagelijkse routine. We hebben onze kinderwens eerst voor onszelf gehouden, tot de omgeving ernaar begon te vragen. Confronterend: we wilden wel, maar het lukte niet.”

In de periode dat Roosmarijn haar kinderwens probeert te vervullen, krijgt ze in totaal drie keer een miskraam. „Uit emotie heb ik vaak genoeg geroepen dat ik niet meer wilde. Maar je hebt maar één keer per maand een kans, en dan ga je er toch maar weer voor. Ik heb weleens in de wc’s van restaurants, of op feestjes, hormonen gespoten. In het begin was ik helemaal alcoholvrij, en bestelde ik bijvoorbeeld geen carpaccio als we uit eten gingen. Maar als het zo lang duurt, moet je op een gegeven moment wel grenzen stellen om jezelf te beschermen. Een keer een wijntje drinken, jezelf en elkaar wat ruimte gunnen.”

Na drie jaar bevalt Roosmarijn van een gezonde zoon. „Tussen mijn eerste en tweede kindje ben ik in één jaar maar vier keer ongesteld geweest. Al snel dachten we: we moeten maar weer beginnen, als het nu nóg drie jaar duurt. Deze keer was ik bij de eerste poging zwanger. Ontzettend fijn, maar toch ook even schrikken dat het opeens zó snel ging. Inmiddels hebben we twee gezonde kinderen, en is het goed zo. We zijn ontzettend dankbaar.”

Naast een onregelmatige cyclus heeft Roosmarijn last van veel haargroei, haaruitval en moeite met afvallen. „Ik merk vooral dat er veel onwetendheid is over mijn aandoening. Wij wilden graag kinderen, en dat dit eerst niet lukte, riep in mijn omgeving vragen op. Zei ik dat ik PCOS heb, dan wist niemand eigenlijk wat dat was.”

Ze vervolgt: „Vaak krijg ik de reactie: dat is wel lekker, dat je niet zo vaak ongesteld bent. Maar je hebt die cyclus wél nodig voor je hormoonhuishouding. Ik moét vier keer per jaar menstrueren, en zo niet: dan moet ik aan de bel trekken bij het ziekenhuis. Daar krijg ik dan een kuur, om de menstruatie op te wekken. Anders heb je de kans dat er kwaadaardige cellen ontstaan in je baarmoeder. PCOS kan zo heftig zijn, dat je tijdelijk niet naar je werk of naar school kunt. Dat heb ik zelf gelukkig niet, maar er mag wel meer erkenning komen voor de klachten die erbij horen.”

Op deze leeftijd krijgen vrouwen gemiddeld hun eerste kind

Vaders met een dominant uiterlijk krijgen mogelijk vaker een jongen, volgens onderzoekers