De Mars van Waanzin

Morena's politieke hervormingen gaan door en president Claudia Sheinbaum krijgt publiek applaus. Veel mensen weten welke schade de hervormingen in het land zullen aanrichten en ondanks alles blijven ze in hun handen klappen. Gezien dit schouwspel moeten we onszelf afvragen: gaan we in Mexico richting waanzin?

In 1984 publiceerde de Amerikaanse historicus Barbara W. Tuchman een boek met de titel “The March of Folly: Unreason from Troy to Vietnam.” De auteur ging in op het voortdurende probleem van ‘het nastreven door regeringen van beleid dat in strijd is met hun eigen belangen.’ Volgens de auteur zijn er drie kenmerken waaraan voldaan moet worden om daadwerkelijk een ‘mars van waanzin’ te laten plaatsvinden: de besluitvormers werden gewaarschuwd voor de slechte gevolgen; Er waren destijds alternatieven die levensvatbaar waren; en het waren groepen mensen die het beleid voerden, niet één individu. In Mexico zijn er veel aanwijzingen dat dit precies het geval is.

Er zijn veel waarschuwingen geweest over de gevolgen van de slechte politieke beslissingen van de afgelopen jaren; Er waren en zijn zeker praktische alternatieven; en er zijn twee politieke leiders geweest - López Obrador en Claudia Sheinbaum - die hetzelfde pad zijn blijven bewandelen. Op het gebied van gezondheidszorg werden bezuinigingen geconstateerd. Op het gebied van veiligheid werd gewaarschuwd voor het beleid van ‘knuffels, geen kogels’. In de strijd tegen corruptie bleek dat morele lessen niet hielpen. Op het gebied van infrastructuur werden de fouten benadrukt die ontstaan ​​als er geen uitvoerende projecten worden uitgevoerd voor grote werken. Op het gebied van energie werd gesproken over de noodzaak van particuliere investeringen. Bij sociale programma's werd de nadruk gelegd op het gemak om ze financieel duurzaam te maken. Op staatsgebied werd de problematiek van het ontslag van talloze technische stafleden benadrukt. En in de democratie werd de nadruk gelegd op de afbraak van de rechterlijke macht.

President Sheinbaum heeft hetzelfde pad bewandeld: alleen op het gebied van veiligheid is er een koerswijziging te bespeuren. De gevolgen van het beleid van López Obrador zijn alarmerend, en nog alarmerender is het feit dat het beleid nog lang zal voortduren: 30 miljoen Mexicanen hebben geen toegang tot gezondheidszorg; een aanzienlijke toename van het aantal misdrijven die verband houden met verlies van mensenlevens (opzettelijke doodslag, verdwijningen, vrouwenmoorden en “andere misdrijven die het leven en de fysieke integriteit bedreigen”, zoals journalist Loret de Mola opmerkte); de hoogste mate van corruptie in de afgelopen dertig jaar, volgens Transparency International; AIFA, Dos Bocas en Tren Maya hadden buitensporige kosten en zijn nutteloos; Onze olieproductie is het laagst in de afgelopen 50 jaar en we importeren meer dan 70% van ons gas uit de Verenigde Staten; De kredietwaardigheid van het land is zwak vanwege de financiële verplichtingen en een gebrek aan publieke middelen; 130 miljoen Mexicanen worden bestuurd door een schamele 8% van het technisch personeel in de federale overheidsadministratie; en de verkiezing van rechters voorspelt het einde van de rechtszekerheid en van onze constitutionele democratie.

“Dwaasheid, de bron van zelfbedrog, is een factor die een opmerkelijk belangrijke rol speelt in de regering. Het houdt in dat je een situatie beoordeelt op basis van vaste, vooropgezette ideeën, waarbij je alle signalen die het tegendeel beweren, negeert of verwerpt. “Het is handelen volgens je verlangens, zonder je door feiten te laten afleiden”, zegt de auteur. Er is geen teken van een koerswijziging. In Mexico gaan we inderdaad richting waanzin.