Een nieuw onderzoek onderzoekt de oorzaak van muzikale anhedonie.

MADRID (EFE).— Specifieke muzikale anhedonie is een aandoening waarbij sommige mensen – een paar van hen – niet van muziek houden: ze zijn er ongevoelig voor en beleven er geen plezier aan, ondanks hun normale gehoor en het vermogen om van andere ervaringen of stimuli te genieten. Hoe komt dit voor?

Onderzoek wijst uit dat er een gebrek aan verbinding bestaat tussen hersengebieden, met name tussen het beloningscircuit (het zenuwstelsel dat ons in staat stelt situaties zoals eten of seks te associëren met een gevoel van plezier) en het auditieve netwerk.

Achter dit onderzoek staat een team onderzoekers van de Universiteit van Barcelona (UB), hetzelfde team dat tien jaar geleden ontdekte dat er een kleine groep mensen is die niet van muziek houdt. Geschat wordt dat dit ongeveer 3% van de bevolking vertegenwoordigt.

Bij die gelegenheid ontdekten wetenschappers, na meerdere experimenten met een groep van 30 vrijwilligers, dat bij mensen met deze specifieke anhedonie geen toename in de hartactiviteit of de huidgeleiding (een maatstaf voor zweten) optrad bij het luisteren naar aangename muziek, in tegenstelling tot mensen die gevoelig zijn voor melodieën.

Nu gaan ze nog een stap verder in een reviewartikel gepubliceerd in “Trends in Cognitive Sciences from Cell Press”.

De auteurs beschrijven hierin de hersenmechanismen die aan deze aandoening ten grondslag liggen en bespreken hoe inzicht in deze mechanismen andere verschillen in de manier waarop mensen plezier ervaren, aan het licht kan brengen.

Ze citeren ook de wetenschappelijke literatuur die over deze aandoening is gepubliceerd door de jaren heen en stellen een hersenmodel voor - niet alleen voor muziek - dat suggereert dat beloningservaringen zowel afhangen van de werking van het beloningssysteem als van de specifieke interacties ervan met het waarnemingsnetwerk.

In die zin wijzen zij erop dat het bijvoorbeeld mogelijk is dat mensen met specifieke voedselanhedonie een tekort hebben in de connectiviteit tussen de hersengebieden die betrokken zijn bij voedselverwerking en het beloningscircuit.

Om tot hun conclusies te komen en muzikale anhedonie te identificeren, voerden de wetenschappers verschillende testen uit met 45 personen, verdeeld in drie groepen (met hoge, gemiddelde en lage emotionele respons op muziek), legt Josep Marco-Pallarés uit, van de afdeling Cognitie, Ontwikkeling en Onderwijspsychologie van de UB en een van de ondertekenaars.

Onderzoekers, waaronder Ernest Mas-Herrero, ontwikkelden een instrument (de Barcelona Music Reward Questionnaire) dat meet hoe bevredigend muziek voor een individu is.

In dit artikel worden vijf verschillende manieren onderzocht waarop muziek troostend kan zijn: door emoties op te roepen, door stemmingen te reguleren, door sociale verbindingen te bevorderen, door dans of beweging en als iets nieuws om te zoeken, verzamelen of ervaren. Dit verklaart een uitspraak van de Cell-groep.

Mensen met muzikale anhedonie scoren vaak laag op alle vijf aspecten.

Daarnaast ondergingen de deelnemers functionele magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) terwijl ze naar verschillende nummers luisterden, waaronder 'The Four Seasons', om de elektrische activiteit van hun hersenen te meten.

Deze studies ondersteunden het idee dat specifieke muzikale anhedonie te wijten is aan een ontkoppeling tussen hersengebieden. Deze personen kunnen muzikale melodieën waarnemen en verwerken, wat betekent dat hun auditieve hersencircuits intact zijn, maar ze beleven er simpelweg geen plezier aan.

Uit MRI-scans bleek eveneens dat bij mensen met muzikale anhedonie de activiteit in het beloningssysteem afneemt wanneer ze naar muziek luisteren. Het activiteitsniveau is echter normaal als reactie op andere belonende stimuli, zoals het winnen van geld. Dit geeft aan dat dit circuit intact is.

Volgens Marco-Pallarés wordt dit gebrek aan muziekplezier verklaard door de ontkoppeling van het beloningscircuit en de waarnemingsgebieden, in dit geval het auditieve netwerk, en niet door de werking van het beloningssysteem zelf.

Het is nog onduidelijk waarom deze aandoening ontstaat, maar studies hebben aangetoond dat zowel genetica als omgeving een rol kunnen spelen. Het team werkt samen met genetici om specifieke genen te identificeren en is ook van plan te onderzoeken of het een stabiele eigenschap is of iets dat gedurende het leven verandert, en of het terug te draaien is.

Groepstests

Bij het onderzoek naar muzikale anhedonie werden MRI's en metingen uitgevoerd.

Conclusies

Om tot hun conclusies te komen en de aandoening te identificeren, evalueerden de wetenschappers 45 mensen, verdeeld in drie groepen: mensen met een hoge, gemiddelde en lage emotionele reactie op muziek.