Coronavirus verhoogt de afzetting van een eiwit dat verband houdt met Alzheimer

Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances analyseerde de aanwezigheid van bèta-amyloïde-afzettingen, die verband houden met de ziekte van Alzheimer, in postmortale netvliezen van mensen met COVID-19 en ontdekte dat deze groter waren dan bij mensen zonder COVID. In andere experimenten zorgde het viruseiwit voor een toename van de afzettingen in netvliescellen, maar bij gebruik van een medicijn dat verhindert dat het virus de neuronen binnendringt, was de ophoping lager.

Het onderzoek onder leiding van Sean Miller van de Yale University (VS) bevestigt de opkomende theorie dat immuunreacties op infecties in het centrale zenuwstelsel , zoals die veroorzaakt worden door SARS-CoV-2, de ophoping van amyloïde-bèta (Aβ) kunnen veroorzaken, een belangrijke marker in de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer.

Hoewel het Aβ-eiwit veelvuldig in verband is gebracht met de ziekte van Alzheimer, suggereren nieuwe theorieën dat dit eiwit een verdedigende rol speelt in het aangeboren immuunsysteem door aggregaten te vormen die binnendringende pathogenen in het zenuwstelsel vangen. Na verloop van tijd, en na herhaalde infecties, zou dit afweermechanisme pathologisch kunnen worden.

Om deze hypothese te onderzoeken, analyseerden de wetenschappers oogweefsel van 20 patiënten die postmortaal de diagnose alzheimer hadden gekregen, waarbij ze de aanwezigheid en verspreiding van Aβ observeerden. Vervolgens kweekten ze menselijke netvliesorganoïden uit deze monsters en stelden deze bloot aan het SARS-CoV-2-virus.

Ze bestudeerden ook de ogen van patiënten die COVID-19 hadden gehad, maar geen voorgeschiedenis van Alzheimer hadden. In beide gevallen ontdekten ze dat de virusinfectie verband hield met immuuncelgemedieerde extracellulaire accumulatie van Aβ.

Het team testte vervolgens of een medicijn kon voorkomen dat het virus deze ophoping veroorzaakte. Door te voorkomen dat het virus zich aan een eiwit genaamd Neuropilin-1 bindt, konden ze de vorming van plaque in het netvlies aanzienlijk verminderen.

"Onze bevindingen suggereren dat de ophoping van amyloïde-β verband kan houden met de cognitieve symptomen die na COVID-19 zijn waargenomen, en dat NRP1-remmers of antivirale geneesmiddelen een therapeutische rol kunnen spelen bij het voorkomen van deze gevolgen", concluderen de auteurs.

Deze studie biedt niet alleen een mogelijke verklaring voor de aanhoudende neurologische symptomen na een SARS-CoV-2-infectie, maar versterkt ook de hypothese dat infecties een belangrijke trigger kunnen zijn bij de ontwikkeling van Alzheimer.

Deskundigen die door het Science Media Centre zijn geraadpleegd, zoals Eloy Rodríguez Rodríguez, hoofd van de afdeling Neurologie van het Universitair Ziekenhuis Marqués de Valdecilla-IDIVAL , raden echter aan de resultaten met de nodige voorzichtigheid te interpreteren. Volgens hem gaat het hier om een ​​fundamenteel onderzoek met een aantal belangrijke methodologische beperkingen : een klein aantal monsters (slechts 3-4 personen per groep), een gebrek aan gedetailleerde klinische informatie over de patiënten en blootstelling aan één enkel viraal eiwit in experimentele modellen.

Rodríguez benadrukt dat bèta-amyloïde mogelijk een natuurlijke immuunreactie vormt op elk infectieus agens, niet alleen op SARS-CoV-2. " Het zou interessant zijn geweest om de experimenten met andere veelvoorkomende virussen te herhalen om de resultaten te vergelijken ", merkt hij op. Bovendien acht hij het voorbarig om te spreken over het gebruik van het netvlies als diagnostisch instrument voor "lange COVID" of een mogelijke post-COVID-"alzheimerepidemie", en waarschuwt hij dat de werkelijke effecten op de populatie-incidentie alleen kunnen worden beoordeeld met langetermijnstudies.